Gedichten

Ode aan Anna Blaman

Oh Anna, je opende een nieuwe
deur bij me zonder elkaar te kennen
Een verwoeste schrijfhaven Rotterdam
waar bekrompen sfeer in de stad heerste.

Zoveel erkenning, herkenning bij je
Een vrije gedachte verzacht iedere pijn
Alleen op kamer, mijn eenzaam avontuur
lees je klank, letter om angst te overwinnen.

In je poëzie klopt een roos hart met
wisselende tempo's maar o zo breekbaar
Zinderende liefde voor een vrouw brengt je
in hogere sferen, van droom naar werkelijkheid.

Heb veel meegemaakt, je stem heeft
haar anker in mijn ziel uitgegooid, echte
liefde, pure lust, warmte dansen op één lijn
Geen woorden te zeggen, alleen tranen van inkt.

© Catherine Boone 2013

Levens gedicht door: Catherine B.

Tweeten