Gedichten

Op

Waar is die lekkere koek gebleven,
die jij nog zo graag at.
Bij een kopje koffie
zo rond een uur of tien.

Je zocht hem zelf wel uit
de lekkerste uit het schap.
Dat deed je nog plezier,
verheugde jij je op.

Je vertelde het aan de diëtiste.
Ze reageerde niet van:
“Nee, nee, nee.”
ze lachte wat en zei:
“Je mag er best wel twee.”

ze pakte toen jouw knieën
en zei: “Er zit maar weinig
vlees meer in die broek.
Dat zoete doet je goed.”

Dat hebben we zo nog een jaar gedaan.
Die lekkere koek was jouw ontbijt.
Geen twee natuurlijk,
dat vond je nou ook weer niet nodig.

Toen stierf je, tot ons groot verdriet.
Vergeten kan ik het niet.
Maar t'is waar.

De koek was op.

Antje.

Levens gedicht door: Antje.

Tweeten