Gedichten

Van nacht naar dag

Onder de Bredase hemel, diep blauwzwart,
staat de blanke toren met warm aangezicht.
Omhuld door versnipperd, mild schijnend licht,
geeft hij geborgenheid aan het stadshart.

Die glanzende druipsteenzuil vorst en tart
het verre duister, dat soms twinkelt of weerlicht,
houdt zijn spitse top krachtig opgericht
naar het hoge grottendak, ijl _ nooit verhard.

Reine dagenraad treft het oude kunstwerk,
wiens spitsbogen spreken als lange snorren
van wijze denkers onder oosters zwerk.

Vele gedachten helpen de Grote Kerk,
mogen daarbij eens krimpen, verdorren,
zijn steeds weer levendige lentetorren.

Levens gedicht door: Han Messie

Tweeten