Gedichten

We moeten vooruit!

mijn grootvader had zijn leven lang hard gewroet.

eerlijk zijn brood verdiend

zonder ooit iemand te pluimen.

een woord bleef een woord

en een handslag telde voor hem

nog meer dan het geschreven stond.





als hij ' s avond in zijn luie zetel zat

rookte hij met volle goesting zijn s!enen goudapijp.

blies kringetjes

als kusjes naar de berookte zoldering.

terwijl hij nu en dan nipte

aan zijn glaasje bokma,

die altijd koud stond.

sinds grootmoeder

naar de hemel ging

hield hij zich verder

taai en kaarsecht overeind.

zijn knoestige wandelstok

werd zijn trouwe metgezel.

we moeten vooruit! zei hij.



tikkend ging hij op drie benen

elke nieuwe dag blij

de avond tegemoet!

Levens gedicht door: jozlebruyn

Tweeten