Gedichten

Wilde bloemen

ik wist je magie
als warm schild in
een kil openende wereld

voelde in je mystiek
blijde oplichtende
klanken naar boven

weinig van het zwaar
beladen niet weten
of het droeve vergeten

mag ik in jouw
voetstappen treden
hoop zaaien in het heden

nog kijken wilde bloemen
mij stralend aan want die
weg zijn wij al eens gegaan

dit zaad restaureert uit de
dood die zeker gaat komen
een nieuwe wereld vol dromen


wil melker

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten