Gedichten

De weg

Tranen van vreugde en verdriet tot grenzeloze hoogte.
Tranen laat ik continu gaan als ik denk aan onze tijd.
Tranen die ik koester anders voorgoed zullen uitdrogen.
Tranen die mij op de weg houden dat naar jou toe leidt.

De weg op de heuvel doet mij denken aan onze piek.
Het nieuwe leven dat ons passievol zou gaan verrijken.
Een overzichtelijke toekomst dat de horizon illustreerde.
Maar de traan heeft mij op de weg alleen kunnen bereiken.

Liefdes gedicht door: Alexander

Tweeten