Gedichten

Mijn roos

Eenenveertig jaar, zo verliefd, nog nooit
Alsof God zelve met de liefde strooit
De ware liefde, een gelukzalig gevoel
Jij was degene die mijn hart heeft ontdooid

Je was betoverend, een ware engelin
Jij doorbrak mijn muur met slechts één enkele zin
"Ik hou van jou, mijn lief"
Het voelde als een nieuw begin

Mijn onneembare muur brokkelde langzaam af
Slechts één andere vrouw waar ik zoveel om gaf
Ik hield van je met heel mijn hart
Jouw geluk was mijn alles, al waar ik om gaf

Maar onze relatie was gecompliceerd
Maar aan liefde heeft het nooit ontbeerd
We lachten, we huilden, we seksten, we pruilden
Totdat de liefde zich tegen je keert

Je maakte je keus, met je hart of je hoofd
Je hield van mij, dat heb ik immer geloofd
Maar je koos voor een ander
Mijn hartlicht ging uit, en is nu gedoofd

Mijn beeldschone roos, ik jouw Lucifer
Jij straalde als de helderste ster
Maar mijn roos ben je niet meer
Mijn muur is terug, hij ligt niet omver

Ik hield van jou met heel mijn ziel
Maar mijn ziel is wat mij weer ontviel
Mijn hart was warempel echt van jou
Maar je liet me los. Mijn hart, het viel

Kom je ooit terug? ik denk het niet
Wat ligt er nu in mijn verschiet?
Helaas dit is mijn laatste kus
Hou je nog van mij? Ik weet het niet

Liefdesverdriet gedicht door: Maurice Croese

Tweeten