Gedichten

Betover

Willekeurig aangeslagen akkoorden
spelen samengaand met sereniteit.
De zoutdruppel die heimelijk
van oog naar onderkaak wegglijdt.

Mijn ziel kust het punt waar
gedachten stoppen met stromen.
Direct contact tussen huid en gras,
zittend tussen een ring van bomen.

De kleuren van herfstbladeren
staan in het spotlicht van de zon.
Mijn pupillen draaien naar het
blauw witte schapen plafond.

De vlinders fladderen sierlijk
door het pad van fleurig geur.
Ik ben losgekoppeld van elk
gespeelde toon in het mineur.

De helende natuurkrachten
nemen mij geheel over.
Ik hou het niet tegen.
'Ga, vloei en betover.'

Natuur gedicht door: Bella

Tweeten