Gedichten

Voorjaarsmorgen

Neem afscheid van essentie en verstilling
Nieuwe hoop verweven met prachtige gewaden
Dode en vruchtbare gronden komen weer tot leven
waarop geurige en kleurige wilde bloemen zullen bloeien.

Een vroeg wakker wordende ochtendhemel rilt
nog even, het blauwe ontspringt in alle levendigheid
Ruimte, tijd ingenomen door het ontwaken van de natuur
waarin aromatische fracties blijven hangen in enig hart en ziel.

Eerste tekenen van jonge lente beginnen zich te
manifesteren op takken waar hun naaktheid bekleed
wordt met het geleidelijk opengaan van gesloten knoppen
Een onbevangen, speels en vrij gevoel onder de opkomende zon.

Haar pril licht en warmte banen zich een weg door
de laatste restanten van een hippe en trendy korte winter
Voel traandruppels van de voorjaarsmorgen op mijn huid kleven
tot wanneer zij uit elkaar spatten in een land vol liefde en verliefdheid.

Natuur gedicht door: Catherine B.

Tweeten