Gedichten

De zon en ik

Ik zit nu op dezelfde plek,
Met een warm ochtendzonnetje op mijn gezicht.

Heerlijk, zoals die koele wind
mijn haast en stress verlicht.

Wat ben ik ook een sukkel, altijd te laat.
Zoals dat helaas elke ochtend gaat.

Maar het zonnetje kent me, houdt van me,
Te vroeg, of te laat. Zodat ik nu in zijn lieve warmte baad.

Ik voel het aankomen, het is tinteling in de bomen.
De regen is voorbij, en de zon brengt de zomer naar mij.

© Veralieke Busman

Overige gedicht door: Veertje

Tweeten