Gedichten

Hernieuwde ouderdom (tweede deel)

Een geweldige wind stak op en belette
de zeelui hun plan uit te voeren
De beide vogels stegen weer op
De vleugels alleen maar
gespreid houden was genoeg.

De harde stormwind
droeg hen vanzelf mee
Ver beneden zich zagen ze
hoe de schuimende golven
woedend brulden en kookten.

Vloog daar bij de
einder die albatros niet?
Urenlang gierde de storm.
De zeearenden hadden niet
de minste moeite om voort te komen,
want de wind was een geweldige reisgezel.
Maar tenslotte werd het weer rustig.

Pas op dit ogenblik merkten
de moedige dieren dat ze
helemaal uitgeput waren...
Die vleugels wilden niet
meer op en neer gaan.

Ze lieten zich maar vallen
gaven niets meer om hun leven.Plof!
Daar voelden de zeearenden koel,
stromend water om zich heen.
Wonderlijk, het was niet zout,
maar heel zuiver en zoet van smaak.

Van verbazing namen de
vogels een grote sprong en stonden
aan de kant van een weidebeekje!
Daar kwam ook de bekende albatros aan
Hij streek aan de grond, veranderde in
het oude mannetje dat ze op
het strand ontmoet hadden!

Jullie hebben het gevonden
lachte de kleine grijsaard.
De oude zeearenden bleven
op het kleine eiland wonen,
waar het zuiverste beekje
van de wereld stroomde.

En toen zij hun vleugels in
de frisse stroom wasten,
voelden ze zich als herboren.

Han Messie 2012

Overige gedicht door: Han Messie

Tweeten