Gedichten

Plat

Soms komen woorden, uit een ver verleden...
zomaar in je gedachten:
“So leave lao.”
Dat is wat ik las,

Op een proper huisje.
't Was ergens in Oldemarkt.
“So leave lao.”
Wat voor taal was dat?

Was het Italiaans. of misschien Spaans?
Ik wist het niet,
had geen idee.

Ik weet nog wat ik droeg die dag.
Een stippelbloes en rode rok.
Wat was ik jong en onbezorgd,
mijn man leefde ook nog...toen.

Ik belde aan,
daar bij dat huis.
Jammer er was niemand thuis.
“So leave lao.

Toen ik thuis kwam,
was mijn man er ook.
Met de bus uit Heerenveen,
en hij vertelde.

“Wat een gereis, zo met die bus,
bij elke halte stopt hij.
Maar “so leave lao,”
kom je er dan toch."

Niks geen Spaans of Italiaans,
geen vreemde taal.
Gewoon: “geleidelijk aan.”
maar dan in't plat.
In plat Weststellingwarfs.

Antje.

Overige gedicht door: Antje.

Tweeten