Gedichten

Staand koren

Ik dacht laat het me
Zeggen in een sonnet :
Twee kwatrijnen
Acht regels, twee terzinen
Dus nog eens zes, wending in
Vers negen, samen veertien:
Een patroon gespannen om te raken toch.

Maar op het eerder vrije vers met
Alliteratie, binnenrijm volgde
Soms ook de meest individuele
Expressie, ik wou de regels
Schrijven van mijn leven,
Oorspronkelijk vooral zij
noemt het maniërisme,
Decoratief vertoon en heeft gelijk

als er geen aanslag is,
om met afwézigheid
van woorden op te roepen
wat aanwezig wordt gewenst
het gedicht niet klijft,
en blijft staand koren slechts

Overige gedicht door: jozef

Tweeten