Gedichten

't Boerenland (Graafstroom)

Er ligt wat sneeuw op de oevers
'n Blauwe hemel achterlangs
'n Gulle buiging van de wilgen
'n Welkom in 't boerenland

Er rijden auto's op en af
Voor 'n plekje langs 't ijs
Want de mensen willen proeven
Wat 't Holland was van toen

Zo naïef, zo naïef
Zo naïef is 't boerenland

'n Kleine brug hangt gebogen
Over 't witgeschaatste ijs
En de kerk torent hoog
Als 'n vinger die vermaant

En voorlangs voltrekt de dans
Zich als verzoener van de mens
'n Samensmelting op 't ijs
Dat hier gebroken achterblijft

En in 't dorp schuilt 'n kroegje
Waar de wereld wordt gedragen
Op de schouders van de 'wijzen'
Wankel op 'n scheve schaats

Zo naïef, zo naïef
Zo naïef is 't boerenland

Hier zwommen eendjes in de lente
Langs 't hooggegroeide riet
Vliegjes nipten aan 't water
Pluisjes zweefden doelloos rond

Hier lijkt de wereld pasgeboren
Onbezorgd aan moeders hand
En vader houdt de tijd voor even
Waar hij stil wil blijven staan

Hier waait de eenvoud van 't leven
Langs de weiden, langs 't dorp
In de oren, door 't hoofd
Als 'n zucht weer uit de mond

Zo naïef, zo naïef
Zo naïef is 't boerenland

Hier bloeit de zon boven velden
En strekt zijn armen naar 't volk
Over de slapende gezichten
Tot ook hun knoppen opengaan

Hier is de ochtend nog ontwaking
'n Overwinning op de nacht
Zoals de lente uit de grond kruipt
En haar dood weer levend maakt

Want alles vliegt, alles raast
Er verdwijnen mensen met de tijd
't Leven moordt en vergaat
Doch in dit land is haat verraad

Zo naïef, zo naïef
Zo naïef is 't boerenland

Overige gedicht door: Bas Scheffer

Tweeten