Gedichten

Ik ben de vader

Ik ben de vader van de dood,
want roerloos stil ligt daar,
weer blond en weerbarstig het haar,
verwaaid de woorden van zijn stem,
mijn zoon,:
ik ben zo dood als hem.

In al mijn dromen, droom ik hem,
hij komt uit niets weer aangegaan,
te voorschijn in die verre dag
uit haar die daar te kreunen lag.
Heel zacht raak ik hem aan.

Maar dan ligt hij weer blank en stil
alsof hij slaapt en niets meer wil
de rust die hem nu wordt verstrekt ,
uit evenwicht hem niets meer trekt.
Ik ben de vader van de dood ,
en van mijn zoon ,
o avondrood.

Overlijdens gedicht door: Pierre Van Laeken

Tweeten