Gedichten

Mist

Je begint dingen te vergeten
Je merkt het telkens weer
Je geheugen laat je in de steek
Elke dag wat meer.

De dingen die je weet
En al 80 jaren wist
Zijn als bij een donderslag
Uit je geheugen weg gegrist.

De normale dagelijkse dingen
Worden voor jou een strijd
Met elke simpele handeling
Raak jij een stukje kwijt.

De mist wordt steeds maar dikker
En dikker in je brein
Het wordt voor jou al moeilijker
Jezelf nog steeds te zijn.

Maar ergens in de diepte
Herken ik jou nog steeds
Ik kan me niet herinneren
Dat je ooit anders bent geweest.

Zelfs toen het zo erg mistig was,
Zo mistig rond je brein
Kon je, als je er zin in had
Nog steeds ondeugend zijn.

Lieve schat, ga nu maar slapen
Je bent zo vreselijk moe
Het pad ligt helder voor je
Ga er maar naar toe!

Je bent nu aan het einde
Het einde van je kracht
Ga maar gauw mijn lieverd
Er wordt op je gewacht!

Ingrid-2013

Overlijdens gedicht door: Ingrid

Tweeten