Gedichten

Overdosis

Haar mooie lach verborgen
onder zoveel droef en zoveel haat
Haar kinderlijke ogen
zien nu hoe haar wereldje vergaat

Haar warme ogen zijn veranderd
haar gezichtje is zo koud
Niemand kwam haar redden
waar is iedereen van wie ze houdt

Haar geloof in de wereld verdwenen
alle hoop is ze al kwijt
Laat er alsjeblieft toch iemand zijn
die haar onmiddellijk bevrijd

Achttien jaar en al vergeten
hoe het normale leven gaat
Onder invloed, is hoe zij
op de tippelzone staat

Een jaar later, ze heeft nu rust
Het is allemaal voorbij
Voor het eerst sinds 4 jaar
is ze eindelijk weer vrij

Gevonden op het toilet
met d\'r spuit nog in haar arm
Haar ogen net gesloten
haar lichaam nog een beetje warm

Haar leven weggegooid
nog maar negentien jaar oud
Niemand zal d\'r missen
niemand die van d\'r houdt...

Overlijdens gedicht door: liza

Tweeten