Gedichten

Vijf jaar

24 november 2005
Het voelt als gisteren
Maar ook als tien jaar
5 jaar geleden dat mijn vader overleed
En qua dat;
Het voelt als 5 verloren jaren
Als 5 wazige jaren
Als ik aan mijn vader’s overlijden denk
Ik leef mijn leven

Maar soms, heel even
Voel ik leegte
Voel ik pijn
Dan voel ik een traan
Dan denk dat het niet echt kan bestaan
Dan voel ik een brok in mijn keel
Een blok op mijn maag
Het duurt maar heel even
Want ik moet en wil verder met mijn leven
Vragen zijn er bij mij
Gedachten die heen en weer vliegen

Papa, je was geestelijk erg ziek
En ik stel mezelf vaak de vraag
‘Wist jij, papa, dat je lichamelijk ook erg ziek was?’
‘Wist jij, papa, al eerder dan de artsen en wij, dat je niet lang meer zou leven?’
‘Wou je graag gaan, papa?’
‘Wou je het leven laten?’
‘Omdat je het meestal alleen maar kon haten?’
‘Wou jij graag bij ons vandaan?’
‘Omdat jij het moeilijk vond om te bestaan?’
‘Papa, ik zou het begrijpen, maar ook weer niet’

5 jaar
Het voelt als een zwarte waas
Als 5 vage jaren
Ik kijk af en toe even naar de wolken of de donkere nacht
En ik smacht
Dat ik een bekende stem hoor van vóór die 5 jaar
Die zegt
‘Mokkeltsje, kijk eens, die grote, helder schijnende ster die je daar ziet’
‘Dat ben ik, speciaal voor jou’

En je zegt
‘”Het leven moeilijk vinden”’
‘”Het moeilijk vinden om te leven”’
‘Maar soms, heel even, kijk ik naar jou’
En je zegt
‘Je leeft je leven, leef het, het duurt maar even’
‘Ik ben trots op jou en ik hou van jou’

‘Ik vergeet je niet’

Overlijdens gedicht door: dmsq4

Tweeten