Gedichten

Overstroomd

Balanceren tijdens het wassen van mijn gezicht door rollende tranen
hand in hand herhaal ik psychosociaal het beeld dat wij deelde samen.
De deining van golven die langzaam in herinnering over de kustlijn stromen
het geloof in de hartstocht dat we passioneel in ons hart konden wonen.
Ons fundament van opgewekt wakker worden tijdens het ochtendgloren
bleef bij vertrouwen in het geloven dat wij voor elkaar waren geboren.

Ik ben overstroomd door het visualiseren van geluk in onze toekomst
toch blijven de organen gevuld worden door het hart dat door bonst.
De weg in mijn slagader geeft het muziektempo aan in Adagissimo
zoals een beekje dat door weinig aanvoer van regenwater nog stroomt.
Het organisme in het water dat naar zuurstof hapt zonder levend orgaan
en zich verstikt in idealen om het beekje te vullen met zijn eigen vallende traan.


© Alexander 2015

Verdriet gedicht door: Alexander

Tweeten