Gedichten

Vaarwel mijn liefste blad

Onder gesluierde hemel krijgt een
treurwilg oker haar: ineengekrompen
verschrompelend bruin walst in de wind
Laatste dans klinkt vol heimwee, nostalgie.

Tranen lopen over het gezicht maar
veegt ze niet af, zodat een herinnering
bewaard blijft, een liefde in het geheugen
valt, onderweg naar een nieuwe bestemming.

De vochtige grond heeft haar geraakt
Waar het lichaam rilt, telt dagen, uren af
Een wazige droom nog verwezenlijkt, verliest
tot ze langzaam in de anonimiteit zal verdwijnen.

Verdriet gedicht door: Catherine B.

Tweeten