Gedichten

Verdrietige tijden

Droevige tijden want
De radicalisering neemt toe, overal.
Waar moet ik het zoeken?
In boeken of in hoeken?
De radicalisering neemt toe, overal.
Waar moet ik het zoeken?
In kleurboeken of in smakelijke koeken?

De torpedoman roept mij in donkere stegen.
Op zijn rug draagt hij een haaievin.
Ik durf me niet aan hem te tonen.
Ik ben een wigwam in dit leven, ik tel mijn stokken.
De radicalisering neemt toe,ja achter het schaakbord zijn de stukken geverfd en springen de hazen.
Uit de zwarte hoed.

Grimmig zijn de verre bergen geworden.
Ontoegankelijk de borsten van een heks.
In onze sloot zwemt de krokodil en de arme snoek doet gebedjes,
en vlucht voor een sidderaal.
Oh dagen der siddering!
Want de rare mensen en de boze dieren nemen onze hoeken
en boeken in beslag, waaruit zij interpreteren met brillen en krokodillen.
En ik sta misschien in de verkeerde hoek.
In de speelhoek met heilig boek zingend de lieve liedjes daaruit.

Voorkom boze geloofsman tegen boze geloofsman
Maar neem een Bailey of een andere likeur met
suikerlepel uit grootmoeders vastenkast voor na het vasten
Onderhoud ieders vasten en daarna drink een absint
of een schorre wijn met of zonder venijn.
Drink een blauw likeurtje voor bij het vasten.
Gebruik uw gebedslepel voor onder het heilig kruis.

De borsten van de heks zijn ontoegankelijk
Haar tepels zijn ingesmeerd met gif
De rode wijnen zijn koppig geworden op het terras van de eindtijd
De zwanen vliegen weer naar Finland
En er is gerucht van oorlog en strijd

De vissen overlijden massaal in de plassen, kommen en oceanen
Het grote alsem viel in Japan
Na in de barensweeën grote gele zeeën
En gevangen mannen en vrouwen met ketens aan hun voeten schreien voort en komen heel dichtbij.

Toch jij zoete kers wordt weer geboren aan takjes in de ochtendgloren.
De zon komt op met heel veel breiwerk vol diverse kleuren en stralen.
De kerken en de goede geesten komen altoos tezaam.
Wij kunnen rustig slapen want onze koning maakt voor morgen
voor ons pap van havermout met suiker en kandij.

Verdriet gedicht door: cornil

Tweeten