Gedichten

Denkende loop

Verdampend zweet en kleine luchtstromen
brengen hun eigen weertje op de huid
van de draver, die steeds sneller vooruit,
beschermd wordt tegen zon als boze gnomen.

Kunnen gedachten met voeten meekomen?
Ledematen en geest zijn erop uit
elkaar te betwisten: strijdvuur knettert luid.
Het oog wil die wedijver intomen.

De hardloper ziet vol verwondering
hoe zijn bekende omgeving deze dag
speels zorgt voor verfijnde verandering.

Heen en weer springend genot, groot ontzag
daalt in hem, dankzij stralende Schepping,
waarvan hij stille rentmeester wezen mag.

Vrolijke gedicht door: Han Messie

Tweeten