Gedichten

Onkwetsbaar?

Het drijvende paleis verlaat de haven,
omringd door ogen vol bewondering.
Die vorst der zeevaart bromt met voldoening,
trots op zijn onovertroffen gaven,

dreigt de stoomboot America te schaven,
hort en brult onder grote verschrikking,
kruipt toch kundig verder, voorkomt een botsing.
Heerlijk over de wijde deining draven!

De Titanic oogst mateloos liefdeblijk,
waarbij krioelende stemmen klinken,
aan lof en overmoedige woorden rijk.

"Zelfs God kan dit schip niet laten zinken,"
wordt gezegd van Hem, die heel het aardrijk
mag verheffen, in het niet doen verzinken."

Vrolijke gedicht door: Han Messie

Tweeten