Gedichten

Rare voeten

Wat zijn mijn voeten eigenlijk raar
Ik schrik er steeds weer van
Ik hou ze nog eens naast elkaar
Dat ik daar mee lopen kan!

Wat heb ik toch rare voeten
Mijn tenen staan zelfs twee aan twee
Heel anders dan dat het zou moeten
Die kleinste doet voor spek en bonen mee

Wat zijn mijn voeten toch ongelijk
Het is écht een raar gezicht
Ik moet lachen als ik er naar kijk
En hou ze nog eens even goed in t licht

Dan gaat mijn aandacht naar mijn tenen
Die zijn ook ontzettend raar
Ze kleuren niet eens bij mijn benen
Besef ik me terwijl ik er naar staar

Dat kleine teentje van mijn rechter voet
Daar zit niet eens een nagel aan
Geen idee wat hij daar doet
Maar hij hoort daar wél te staan

Zal ik mijn nagels dan eens kleuren
Hoe doen al die vrouwen dat
Ik denk dat er veel aan moet gebeuren
Maar ben het na twee tenen zat

Mijn linkervoet valt nog wel mee
Maar rechts is me toch een zooi
Gelukkig heb ik er maar twee
En zijn m’n benen best wel mooi

Als ik kijk naar andere voeten
Die staan er altijd zó mooi bij
Helemaal zoals het zou moeten
En zo anders dan bij mij

Ik vond ze eigenlijk altijd al raar
Maar niet zo schokkend als vandaag
Alles staat zo slordig naast elkaar
Die voeten van mij zijn echt vaag

Zo’n smal schoentje kan ik echt niet dragen
Omdat mijn voeten daar te raar voor zijn
Bovendien is het om moeilijkheden vragen
Want hard vallen doet best pijn

Maar die rare voeten en die rare tenen
Zijn op zich in prima staat
Ze kleuren wel niet bij m’n benen
Maar dat is niet waar het echt om gaat

Bovendien lopen ze ook echt niet slecht
Doen zelden tot nooit pijn
Ze staan misschien niet mooi en recht
Maar brengen mij daar waar graag ik wil zijn!

© Marian van Zwienen.2015

Vrolijke gedicht door: Marian van Zwienen

Tweeten