Gedichten

Reisje van geduld

Reizen is aan mij besteed
geweldig spannend fijn
maar iets dat ik soms vergeet
ik wil er wél gelijk zijn.

uren van te voren al
op Schiphol aanwezig
dwalend in die grote hal
wie of wat houd mij nu bezig?

na lang wachten is het tijd
eindelijk aan boord
ik kan mijn benen amper kwijt
zoals ook dát bij reizen hoort.

gelukkig een plekje bij het raam
dat maakt een hoop weer goed
maar heb er nooit bij stil gestaan
dat ik best vaak plassen moet.

uren gaan als sloom verkeer
ik wiebel en ik draai
een houten reet doet best wel zeer
oh wat is dat vliegen saai!

een krijsend kind naast mij
blijft alles behalve zitten
zijn moeder op dezelfde rij
ligt uiteraard te pitten.

een wiebelig karretje passeert
o dat breekt de tijd misschien
wat doet ze nu? Ze keert!
en heeft mij over t hoofd gezien.

zal ik mijn ogen even sluiten
anders duurt de reis zo lang
maar ook hiérna kon ik fluiten
toen mijn achterbuurman tot leven kwam.

de landing wordt nu ingezet
wat is dat reizen toch een klus
straks ook nog eens dolle pret
als we verder moeten met de bus.

ik ben hyper en ook moe
van deze super lange reis
maar niets hiervan doet er nog toe
want ik naderde het...
paradijs!

© Marjanekke. 2015

Vrolijke gedicht door: Marian van Zwienen

Tweeten