Gedichten

Tong verloren

Mijn voeten zijn doof,
Ik kan ze niet bereiken.
Hun oren zitten dicht.
Ze lopen op hun tenen,
Als hun hielen zijn gelicht.

Mijn ogen dwalen,
Ik zoek mijn neus, die loopt.
Dus werp ik blikken om mij heen,
Maar kan hem toch niet raken,
Ik zal hem op moeten halen.

't Is niet zo erg, hoor.
mijn voeten kunnen ruiken.
Zij nemen het wel over,
Ook al zijn ze doof.
Gereed om te gebruiken.

Ik roep zo hard ik kan,
En denk dat ieder het kan horen.
Toch komt er geen geluid.
Want tot mijn gote spijt,
Ben ik mijn tong verloren.

Vrolijke gedicht door: Antje.

Tweeten