Gedichten

Prinsenmolen

Fier staat hij tussen rivier en Bergse Plas,
behoed door bewaarders der oude schoonheid,
leeft gezegend voort, stoort zich aan geen tijd.
Om hem heen bloeien siertuin én wild gewas.

Beschermend overhuift een bruine jas
de mulderswoning, vol blijdschap bereid
te zorgen voor eenden van edelheid,
koninkjes over klein, beschut moeras.

Vier molenwieken rusten tevreden;
uit hen waait verhalende fluistertoon:
een eeuwenlang arbeidzaam verleden:

"Rusteloos pompen gaf een karig loon;
werken met de wind, steeds moedig gestreden."
Dit zwoegen schonk Hillegersberg zijn kroon.






Han Messie

Werk gedicht door: Han Messie

Tweeten