Gedichten

Altijd maar moe..

Sinds juni 2012 weet ik dat mijn hart slecht is
En omdat te horen te krijgen is zeker niet mis
In november kreeg ik 3 stents in mijn hart
Dus ik dacht..een nieuwe start!!

Maar niets is minder waar
Want nog iedere dag ben ik gaar
Ik kan de hele dag slapen
Loop ook steeds maar te gapen
Lig ik even op de bank.

Dan lijkt het wel of ik
verdoofd ben door de drank
Ik lig gewoon in coma,
hoor niks meer van wat er gebeurd
En dat maakt me soms diep getreurd
46 jaar en dan zo moe..

Dan denk ik..waar gaat dit naar toe?
Zal het ooit weer beter met me gaan?
Of is dit iets voor de rest van mijn bestaan?
Op de revalidatie doe ik echt mijn stinkende best.

Maar dan ben ik wel moe voor de dag die nog rest
De pompfunctie van mijn hart is maar 25 procent
En dat is iets wat nooit went
Of het beter gaat worden weten ze niet.

Ik moet geduld hebben en dat heb ik niet
Dat altijd maar moe zijn vreet van binnen aan mij
Want ik wil zo graag, dat is 1 ding..
het ligt niet aan mij...

© MoniqueM 2013

Ziekte gedicht door: MoniqueM

Tweeten