Gedichten

Alsof de hel zich uitte

de wind kon ons niet deren
wat zij ook probeerde
wij liepen fier rechtop

zagen het water komen
bedreigender dan ooit
in onze stoutste dromen

een opeenvolgende rij
van lange golven
die fel beukten op de dijk

het overslaande breken
de zuigende geluiden
het was alsof de hel zich uitte

wij baden toch een kort moment
voor hen in de gevarenzone
geen namen maar zij waren hem bekend

Natuur gedicht door: wil melker

Tweeten