Gedichten

Dauw

Ik weet nog niet wat 't worden zal dit dichtje
het moet nog condenseren als de dauw
die uitgeknepen wordt in 't daggewrichtje
waarop de nacht scharniert naar ochtendblauw

Dat wist ik dus nog niet een tel geleden
gelukkig dat ik aan dit vers begon
jezelf te uiten schept zijn eigen reden
die nu geleid heeft tot een sprankje zon

Laat ieders dauw het zonlicht reflecteren
natuur heeft altijd plaats voor kleur en glans
een grasveld schittert in de ochtendkleren
van verse druppels dauw in morgendans

Natuur gedicht door: Anton Albast

Tweeten