Gedichten

De Beukenboom

Trots en fier staat de oude Beukenboom langs
het weggetje met het karrenspoor
Begin september vol in het blad mooi van rode kleur
het zonlicht valt er vrolijk door

Zijn buren zijn twee oude lelijke
kromme Berkenbomen de een zowat geheel kaal
De ander ziek, en versleten, triest maar
de zwammen gaan met hem aan de haal.

Hoe anders was het toen ze nog jong en fris
waren en nog strak in hun witte vel.
De Beuk met rode bladeren dicht en
massief het brak hen, op dat weten ze nu wel.
Het begon zomaar in één hete zomer de
sterke Beuk nam in een klap de overhand.

Boordevol met kleine vruchten dicht van blad
de Berken staan ineens aan de kant.
Het leven in de natuur kan soms hard en
meedogenloos zijn ook onder de bomen.
De schuld van dit drama is de planter
van deze vrinden, dit kon nooit goed komen.

Afstand oh zo belangrijk ook in de natuur of
je betaald met je leven en dat is zuur
Nee voor niets zijn ze niet gestorven er
groeit in hen weer leven ook dat is natuur.

Termieten en larven doen zich nu te goed
de Berken worden kleiner, geraken weggerot
De Beuk zijn vrienden liggen nu aan zijn
voeten vol met leven en brengen genot.

De een zijn dood is de ander zijn brood
is hier de wel heel harde werkelijkheid.
Vogels zoeken onder de Beuk druk naar
lekkere hapjes wat hen zeer verblijd.

De beuk nu omringd door nog meer vrienden
is echt trots om hier te mogen staan
De vele nootjes die hij nu draagt
staan nu bijna op knappen nog heel even te gaan.

Twee eekhoorntjes komen af en toe
om de hoek kijken hoe het hem dit jaar vergaat.
De beuk wuift tevreden naar vogel en
dier en naar een ieder die bij hem zit of staat.

© Frans Vos 2013

Natuur gedicht door: Frans Vos

Tweeten