Gedichten

De Leyen

Waar blije stilte spreekt van graversarbeid,
die eens in ruig moerasland werd verricht
ademt een jong meer ruim en verlicht:
langs zijn oevers is beschut leven verbreid.

Het kalme riet blijft zichzelf, kent geen tijd,
toont steeds vreedzaam beschermend aangezicht:
een hecht onderkomen, open én dicht,
voor dieren tot huizen of zwerven bereid.

Zeilen met tastende punten schuiven
behoedzaam ogend tussen eilandjes voort,
als vleugels van traag zwevende duiven.

De boten horen het hier geboren woord,
dat vaak zuchtend klinkt, soms mag opstuiven:
"Sterke eenvoud der reine schepping gloort."

Han Messie.

Natuur gedicht door: Han Messie

Tweeten