Gedichten

De strijd der seizoenen

Ze werd bij haar keel gevat
Gewurgd en door elkaar geschud
´n Deel stierf al krakend
Met de horizon mee
Naast haar viel een dode
Die met wortel en al verslonden
Tegen de grond werd gewerkt
“Herfst, jij moordenaar!
Zie de tranen die jij brengt
Je hebt ’t leven koudgemaakt.”
De gewonden vluchtten
Al bevend naar hun holen
En wisten, hier blijf ik
Tot ’t land weer lieflijk oogt.

Maar toen kwam winter…..

In al haar moedigheid
Begroef zij ‘t slagveld
Onder ´n dikke laag sneeuw
De kou duurde lang
De schok was hevig
De zon in diepe coma
En wij wachtten
Wachtten en wachtten
Tot het kleurrijk land
Zich ooit weer zou tonen.

Maar toen eindelijk
Na al die tijd in ‘t donker
Was het moment daar
……De zon ontwaakte!
Eindelijk was hij terug
Met z’n ogen op ’n kier
‘n Aantal stralen vloog
Rechtstreeks over land
En ´t Geschrokken leven
Trad aarzelend naar buiten
Om te kijken naar al ‘t moois
Dat de lente ons zal brengen.

Zomer,
Mijn nieuwsgierigheid is gewekt.

Natuur gedicht door: Bas Scheffer

Tweeten