Gedichten

De witte Sering

Altijd nog is het mijn troetelkind,
die witte Sering, zo staand op een
hoek volop in soms hevige wind
Kromgegroeid, dat dan wel deed die
hem geenszins beletten kracht in
dikke knoppen om te zetten!

Heel lang zag ik er niet zóveel;
de uitbundigheid die ik later deel...
Hij is een mij nog dierbare erfenis
van mijn overleden man, die hield er
óók zo van.

Ik verzorg hem steeds wel goed zodat
hij volop groeien en bloeien doet
Het is écht mijn lievelingsboom en
hij staat daar straks, met bloesem
gesierd als vond hij dat heel gewoon.

Dakoyria, 2017.

Natuur gedicht door: Dakoyria

Tweeten