Gedichten

Herfst

Er staat een boom in onze tuin,
met bladeren prachtig donkerrood.
En voor de tijd straks is gekomen,
dat zijn blad dan zachtjes valt,
tooit hij zich nog in fel oranjerood.

Hij hoeft niet bang te zijn te sterven,
de tijd komt, bij de geur van water,
zijn blad opnieuw ontspruit.
Met prachtig groen en bloesems, o zo teer.
Terwijl de merel in zijn takken vrolijk fluit.

Ja, voor een boom is er nog hoop,
maar voor de mens toch ook.
Zijn haar valt uit, en hij wordt grijs.
De tijd is dan gekomen,
om te betalen met een prijs.

De dood is als een slaap,
een tijd van inactiviteit.
Het einde van het onvolmaakte leven,
een tijd van rust,
met hoop op eeuwigheid.

Het is een tijd van wachten,
een rusten zonder strijd.
Wachten op de geur van levend water,
stromend uit de bron die leven geeft
op hem die deze hoop gegeven heeft.

Net als een boom, geplant aan waterstromen,
met blad dat nimmer meer verwelken zal.
Met overvloed van vrede.
Geen dood meer en geen pijn.
Zo zal het leven van de mensheid zijn.

Natuur gedicht door: Antje.

Tweeten