Gedichten

Herfstmeisje

Een donkere hemel vergezeld door verlichtende sterren
Langzaam wandel ik op de bedauwde paden
In de struiken verbergt een jonge vogelfamilie
Hun dromen verward door mijn zachte voetstappen
Prettig gevoel; ik adem de aroma van ieder grassprietje
De klevende aarde met toenemende vochtigheid.

Tijdens deze lauwe nacht hoor ik het gezang
Van de wakker wordende krekels
Onder mijn voeten kraken enkele dode bladeren
Slakken en paddenstoelen ontwaken uit hun zomerslaap
Verstoppertje gespeeld door de hemelse warmte
Ontmoeten van neveldruppels, gestort op enig takje.

Minutieuze ontelbare geluiden houden me wakker
Het zijn allemaal doffe ritselende momenten
Kikkers gegroepeerd aan de rand van het meer
Gezellig onder elkaar en genieten van de onverwachtsheid
In hun buurt ontmoet ik een ontstemde pad
Terwijl een uil haar prooi aandachtig in de gaten houdt.

Alles wordt hier teder en gekleurd met passionele poëzie
Opdat de wereld samen met haar fragiliteit zal koesteren
Ik hoor de echo van een kloppend hart
Mijn eenzame ziel wordt in beroering gebracht
Uit mijn verlegen schaduw ben ik nu ontsproten
Het herfstmeisje om samen met jou deze unieke pracht te delen!

© Catherine Boone 2011

Natuur gedicht door: Catherine B.

Tweeten