Gedichten

Septembers moment

septembers
moment

*
licht valt uit je ogen, hard op
klaprozen die teer te kort bloeien
(september)
*

~
broos
beiden
zij mij, zo
schijnen zij,

bij der bomen
deze berk en bij
der bloemen dat rood
als rijkelijk bemeste roosjes
bewonertje van ook al arme grond,

vond ik, schraal van aard gebaarde hen
daar de openstaande belofte van hun verbond,
trillend blad verklapte de minste der winden, luister
der suizende zachte wangen bries die bezielden
binnen de wandelgangen hun bermen in blies,

ja bij hun verbeiden vond ik mijn erbarmen
versterkt, een zwak als ik ben voor hen
die weinig verkrijgen ten zeerste
waarderen, zich bescheiden
in tere tinten verwittigen,

of in je mildste blikken,
omring, raak niet
aan, alras rap
verblozen.
~

hans

Natuur gedicht door: Hans Winter

Tweeten