Gedichten

Sprakeloos 2

De blauwe regen op ons pleintje,
toont zijn overdaad aan tere bloesems,
in wel duizendfout.

De mezen in het hokje aan de muur
vliegen driftig af en aan met voedsel
voor hun kroost.

En beide kanten van de straat,
omzoomd door boompjes ,
met hun bloesems laaiend rood.

Het grasveldje barstensvol met madeliefjes,
die hun gouden hartjes,
richten naar de zon.

En bij de ondergaande zon,
klinkt een lieflijk koor,
van merels, elkaar toezingend,
hoe hun geluk begon.

En groen, overal groen,
geelgroen, blauwgroen, grijsgroen.
Groener dan groen.

Welk een overdaad aan geur en schoonheid,
lieflijk zachte kleuren, maar ook uitbundig,
rood en geel, zoveel, zoveel.

In mijn hart wil ik alles omarmen,
het uitschreeuwen van geluk.
Maar ik houd me stil en kijk en luister.

Hier zijn geen woorden nodig,
dan alleen een stille grote …..
dankbaarheid.

Antje.

Natuur gedicht door: Antje.

Tweeten