Gedichten

Stokroos

En steeds opnieuw kom ik haar tegen
Haar deerde volstrekt nooit de regen
Die stokroos, gesitueerd op een hoek
Ik kijk maar en ik kijk, maar vind niet
waarnaar ik eigenlijk zoek:
de voortbrengende moederplant.

Hoe toch is zij hier wel beland?
De wind droeg er vast het zijne toe bij
en nu staat zij daar en zegt Kijk er toch
mij... in mijn zachte citroen-gele kleur
en nee ik heb geen waarneembare geur.

Op deze zo strategische plaats zie ik
haar meteen in mijn haast
Sterker nog, ik kijk al naar haar uit
Zo fier en dapper bloeiend al wekenlang en
ik spreek erover en heb me maar moeizaam geuit!

Dakoyria 2015.

Natuur gedicht door: Dakoyria

Tweeten