Gedichten

Verprutste plant

Thuis heb ik een plant van wel twee meter hoog
was ook altijd goed verzorgd waarop ik boog
een waarborg voor een hele gezonde groei.

Wat ik nu eens deed was veel te veel water geknoei
en deze prachtige varen liet uit verdriet haar
bladeren grotendeels vallen, werd ook erg bruin
En dat was van onderen tot aan haar mooie kruin.

Ik had zin om te gaan schelden van louter frustratie
maar het was beter dat ik mezelf eerlijk in de ogen zie
Oeps, wat dom hoe kreeg ik dat nu toch voor elkaar
Mijn varen had ook verdriet, zij vond het ook erg naar.

Wegknippen dan maar die dode blad en toen
uiterst spaarzaam tot dan maar weinig water
Misschien hielp dit de plant wellicht al wat.

Ik kon wel huilen om zo een stomme streek
Maar de varen die toen zo onuitroeibaar leek
Nou die heb ik nu al zeker twintig jaar en ben
nu ook weer aan het sparen voor een ander exemplaar.

Dakoyria - 2015

Natuur gedicht door: Dakoyria

Tweeten