Gedichten

Zomaar

Kom dan gaan we naar het park
kussen de rozen, de witte, de roze
en de rode.

Lopen over het grintpad, kijken naar
de bomen, de sloten vol kroos en
worden bewust van de stilte, de rust.

Snuiven op de geuren van bloemen en
proeven een vredige sfeer.
De hoge zomerzon schijnt op gras en water
waar later neerstrijken zwanen
maagdelijk wit die wij aanschouwen,
terwijl aan de waterkant een visser zit
soezend in de zon voor zich uit dromend.

Stromend het bloed door onze aderen en
onderwijl zien wij moeder eend met haar
kroost naderen.

Een lieftallig gezicht daar tussen al
het groen.
Waar ook velen op het gras gewoon liggen
te liggen zomaar zonder iets te doen.

Natuur gedicht door: martin valk

Tweeten