Gedichten

De verwarde vrouw

Het is stil....té stil. Waarom heeft ze het idee

dat er lawaai zou moeten zijn ?

Moeizaam opent ze haar ogen. Ze ligt op een

bed, maar niet haar eigen bed.



Ze heeft kleren aan maar dat mag nauwelijks

een naam hebben. Hoe komt ze hier ?

Nog belangrijker , wáár is ze ? Haar hoofd bonkt.

Schreeuwt zij of iemand in haar....een kind ?



Ze moet hier weg ...wie woont hier eigenlijk ? Ze

valt weer in slaap, ergens in de stilte huilt een

meisje. Als ze weer wakker word is ze in haar eigen

huis, in haar eigen bed.



Ze draagt dezelfde kleding en lijkt wel een hoer...is ze

dat ook misschien ? Ze kan niet helder denken.

Mooi,, ze wil ook niet denken want daar krijgt ze enorme

hoofdpijn van. Ze ontdekt de drank en is opgelucht.



Ze is gewoon dronken...en tóch ? waarom is ze zo bang ?

En waarom gilt er in de verte steeds maar dat kind ?

Ze trekt het dekbed over haar hoofd en wiegt net zo lang

haar lichaam, tot ze rust vind.


Deze keer als ze ontwaakt is ze helder. Ze moet zich haasten

ziet ze, met ėėn blik op haar wekker. Dadelijk komt ze nog

te laat op school. Snel een douche en schone kleren...daarna

gaat ze op pad.


Het kind gaat met haar mee....de stilte ook !

Overige gedicht door: Fairouz

Tweeten