Gedichten

Dromen over de buitenlucht

Ze kon dromen over wat ze wilde
krijgen kon ze nooit
geen gelukkige jeugd gehad
steeds zand in haar ogen gestrooid

Dromen was het enige dat ze kon
ook al lag ze stil in bed
tien jaar geleden toen haar leven begon
maar wie had haar hier op de wereld gezet

Dromen over een mooie dag
een pretpark om naartoe te gaan
zou brengen op haar gezicht, een mooie lach
in plaats van elke dag die tranen

Niemand gaf iets om dit meisje klein
op haar kamer zit ze al tien jaar alleen
ze mag nooit eens buiten zijn
heeft niemand om zich heen

Ze droomde over een ander leven
het enige wat ze kon was fantaseren
over ouders die haar liefde geven
over mensen die haar iets willen leren

Opgesloten op haar kamer klein
witte muren was het enige dat ze zag
nog nooit buiten geweest
steeds moeten dromen van een heldere dag


© Raissa Derous - 2015

Overige gedicht door: Gedichtenlady

Tweeten