Gedichten

Een eeuw rust

De jonge Rommeldamse beeldsnijder Tijn
komt bij zijn reis in het stadje Doezel
maakt voor de drogisterij een gaperkop

veel te karig wordt hij beloond
door de gierige baas van de nering
na hoge onenigheid zendt de burgemeester
de verongelijkte kunstenaar heen

woedend betovert de verjaagde man
dat pas geschapen houten hoofd
het geeuwt aanhoudend aanstekelijk
brengt iedereen binnen de stadsmuren in slaap
overal klinkt zacht zoemend gesnurk
vele zomers en winters komen en gaan weer
verstoren nooit de rustende Doezelaren
tijdens honderd jaren van niet-zijn
manen sieren de straten en pleinen
met hun meters lange witte baarden

tussen een ruime bergenkring ligt de plaats
waar alles stil ligt _ door de wereld vergeten
de stadspoort waakt streng over de oude huizen
die voorover gezakt toch blijven staan
dankzij kracht der tijdloosheid

de beroemde kleinzoon en schilder Terpen Tijn
bewaart een eeuwenoude houten arm
door grootvader uit een stronk gesneden
hecht hem aan de kop boven de drogistersdeur
die voortaan met hand voor de mond gaapt
alle bewoners komen verbaasd overeind
drukke voetstappen weerkaatsen langs muren
koetspaarden draven en zwepen knallen

Gans Wammes Waggel toeft hier vol ijver
kapt en scheert de ontwaakte stedelingen
verkoopt hernieuwde kunstbaarden.





Han Messie

Overige gedicht door: Han Messie

Tweeten