Gedichten

El poema perdido

Pijnbomen ruisen in de wind die zucht
Vanuit mijn hangmat kijk ik recht omhoog
En zie de blauwe lucht
Boven het Spaanse landschap

De hangmat wiegt mij loom
En gedachten glijden door mijn hoofd
gespannen aan het strakke draad
Aan het kurk van een boom

De koorzang van cicaden
vult de stilte om mij heen
En stilaan raak ik meer verdoofd
of is het de onrust die verdween?

Slap lig ik in mijn mat gerold
gelijk een larf in zijn pop
Tot plotseling een idee ontsnapt
Aan het spinsel in mijn kop

Langzaam stijgen zinnen op ,
Verpakt in luchtig rijm en van de zwaartekracht bevrijdt
ze zweven naar het licht
waar ze hoog boven in de lucht versmelten tot gedicht

Maar voor ik ze kan vangen met mijn pen
Verdampt het rijm
en spat eensklaps uiteen
De losse woorden dwarrelen verdwaald

als pluisjes van mij heen.

Overige gedicht door: frits

Tweeten