Gedichten

Elf en Mens

Zwarte raven reizen in
de onvermijdbare muur
ze zwieren met de stralen
die maan haar geweten heeft,

Juist zij zijn het gevaarlijkst
als hun gekraai achterwege blijft
in de nachten waarin heksen kollen
afkomen op angst en vrees

Het stalen bed kraakte
spijlen barsten
toen ze kwam met
haar spitse steel

Luchtkasteeltjes draaiden
als carousels int hoeken rond,
toen alles verduisterde
in een vlaag zandkasteel
vergane grond

Zij wist dat ze engelen kon roepen,
een fee had het haar wel beloofd
doch ze stikte in het masker
van verscholen licht,
en zo vertrok geen
spier op haar gezicht

Tot onverwacht de redding kwam
de deur van elfjes hemel openging
het duizend sterren regende,
en ze werd opgenomen in
vriend en liefde kring

Bestemd als mens en elf te leven
in het sprookje van het licht
waar zij in het diepste van
hart zo zeer op had
vertrouwd

Overige gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten