Gedichten

Gedicht over een markante kerktoren aan rivie

Knoptorre hoog op tornend aan de rand van de Rooise Dommel kant.
Omgeven door oude bomen en de mooiste inheemse waterplanten.
Badend in het avondlicht baken voor velen die zich met je voelen verwand.
Van ver uit de omgeving tegen de horizon te zien vanaf de boeren landen.
Daar waar Frans van den Elsen en zijn Mieke jaren vredig hebben gewoond.
Bij het pittoreske brugske is door menig een gewandeld met verstrengelde handen.
Het Godshuis waar veel mensen gebed en liefde voor God hebben getoond.
Statig in de Dommelvallei verweven waar veel mensen plezier aan beleven.
Vroeger eerst door de katholieken, en later door vrome protestanten bewoond.
Door Frits de Wakker veelvuldig op het linnen doek met de kwast is vast gelegd.
Daar waar ik geboren ben, Rooi daar ben ik nauw met mijn wortels verweven.
De graven zijn er nog, maar de bestemming van de knoptorre is niet meer echt.
Van Godshuis naar restaurant is voor velen wennen als je het verleden hebt beleven.
Waar velen met hart en ziel hebben gebeden is niet meer, maar is verleden.
Er is hier door heel veel mensen tot God gebeden in lang vervlogen tijden.
De toren met zijn gotische knop, een schitterend vergezicht heeft beslecht.
Ik blijf hier gewoon nog voor een ieder met trots staan langs velden en weiden.

Overige gedicht door: Frans Vos

Tweeten