Gedichten

Gewoon een waardeloos mens

Ik heb slechts friemelvingers
Soms net genoeg om bevend een
gedichtje mee te schrijven.
Vaak gaat het over niets.

Ik heb slechts friemelvingers,
Omdat ze zulke friemelvingers
zijn glijden ze maar wat doelloos
over mijn haar op mijn hoofd.
Dan zijn het strijkvingertjes.

Nu ik heb ook friemeltenen,
Het enige wat ze een beetje kunnen
zijn mijn voeten helpen bij het lopen
Ook dat lopen van mij is beven.
Onzeker zet ik met moeite
en beven voet na voet.

Ik voel me als een aal
Die uiteen sloot komt en n
iet lang kan leven op het droge.
En al slingerend op haar alenbuik,
glad en koud haar wegje zoekt naar
een andere sloot om daar weer te kunnen leven.

De zon is mijn vijand
En de gewone mensenmenigte mijn schrik.
Ik ben niet zo sociaal.
Ik friemel mij een beetje door het leven.

Ik ben te voorzichtig en schuw.
En niet gewichtig, maar erg schichtig.
Ik heb berichten voor iedereen.

Op mijn hurken in gebed ben
ik goed van hoofd tot tenen.
Verder ben ik maar
een waardeloos mens.

cornil.