- Afscheids gedichten
- Dieren gedichten
- Haiku gedichten
- Liefdesverdriet gedichten
- Werk gedichten
- Actualiteits gedichten
- Beterschaps gedichten
- Christelijke gedichten
- Engelse gedichten
- Geboorte gedichten
- Huwelijks gedichten
- Kinder gedichten
- Levens gedichten
- Liefdes gedichten
- Moederdag gedichten
- Natuur gedichten
- Overige gedichten
- Overlijdens gedichten
- Paas gedichten
- School gedichten
- Sport gedichten
- Spreuken gedichten
- Verdriet gedichten
- Verjaardags gedichten
- Vriendschaps gedichten
- Vrolijke gedichten
- Ziekte gedichten
- Bekijk alle categorieën
Het kind van elf
Als kind van elf .
Zat ik liggend in mijn bed.
Op donk're winternachten kil.
Te wachten op het vale schijnsel van de dood.
Dat langs mijn vensterraam zou trekken.
Ik hield de adem stil
om niet de dood tot leven te wekken.
Mijn ogen open de mond tot aan de lakenrand.
En op mijn hart de rechterhand.
Verbeeldend hoe de dood met zijn zeisenhand.
In al die koude straten.
Tussen al die warme muren.
Zijn doel zou vinden om te halen.
Zou het kloppen,blazen of eerst gluiperig gluren.
Zou de dood ooit kunnen verdwalen.
Kon de dood ook door mijn kamer dwalen.
De dood stond even stil bij
't vensterraam.
Ik was nog.
Ik was niet bang.
En het kende niet mijn naam.
Ik kon toch ook niet doodgaan nooit.
Ik zou langer leven dan een leven lang.
Zo verstreken vele nachten ooit.
En altijd viel de slaap van binnen.
De dood bleef buiten.
Vervloog om bij een ander venster te beginnen.
Nu vele jaren later.
Liggend in mijn bed.
Wipt het kind van elf soms nog even aan.
Blijft met open ogen.
De mond tot aan de lakenrand.
Fluist'ren hoe het hem vroeger is vergaan.
Hij zag de dood voor 't vensterraam.
Met een tikkend hart.
En daaropliggend zijn rechterhand.
Nu de jaren hoger klimmen.
En ik kan zeggen 'k leef al een leven lang.
Ben ik wel eens bang.
Voor het verschijnen van vale schimmen.
Voor mijn alsmaar wijder-wordend vensterraam.
En de ontdekking van het kind van elf met naam.
Op donk're winternachten kil.
Houd ik mijn adem stil.
Omarm de zoete slaap licht ongerust.
Tot het lieve licht mij in de ochtend wakker kust.
Totale waardering: 7 (5 stemmen)
Heb jij genoten van het Het kind van elf gedicht? Help ons mee!
Bekijk en beoordeel gedichten. Registreer jezelf en voeg zelf een gedicht toe!
Reacties op gedicht 'Het kind van elf'
Reactie plaatsen
Nog makkelijker en eenvoudiger reageren? Meld je snel aan!
Meer van De onbekende dichter | |
› Nog een kus | |
› De liefste mama | |
› Mijn liefste | |
› Dementie | |
› Zo komen al mijn dromen uit | |
› Mamma | |
› Vriendschap Liefde | |
› De dakloze | |
› Vergeet mij maar | |
› Een verlangen |
Gerelateerde gedichten | |
› Café des 4 vents | |
› Nomadenleven | |
› Nostalgisch | |
› Tedere woorden | |
› Laatste bloemblaadje | |
› Eerste zoen | |
› Levenslicht | |
› Verdwenen schaduw | |
› Bij het krieken van de dag | |
› Morgenster |