Gedichten

Het kleinste aapje

Ik ben het kleinste aapje uit de dierentuin
ik zit graag op mijn moeders hoofd
morgen mag ik voor het eerst naar buiten
dat heeft de oppas mij vandaag beloofd

ik ga dan klimmen en heel hoog springen
er is een boomstam met een rubberen band
daar kan ik heel hard zwieren, draaien
en languit ploffen in het zand

er zijn daar mensen die naar mij kijken
zij staan achter een heel hoog hek
‘aapjes kijken’ zo wordt dat genoemd
dat vind ik eigenlijk wel een beetje gek

mijn moeder vertelt mij graag verhalen
over opa die woonde in een heel groot bos
dat heet eigenlijk een woud of een jungle
daar was geen hek, hij liep los

nu is het avond en lig ik op wat stro
meestal slaap ik in dezelfde hoek
dat heeft mijn moeder zo het liefst
anders raak ik steeds weer zoek

oh, was het maar alvast morgen
dan kan ik heerlijk zwieren, draaien
oh, was het maar alvast morgen
dan ga ik naar de mensen zwaaien…